حسین شریعتمداری در سرمقاله امروز روزنامه کیهان نوشت:
حسین شریعتمداری در سرمقاله امروز روزنامه کیهان نوشت:
چند سال قبل در گرماگرم یک مناظره وقتی سخن از درسآموز بودن قیام عاشورا به میان آمد و بر ضرورت الگو گرفتن از مقاومت سالارشهیدان تاکید شد، طرف مقابل به اعتراض گفت: چرا از ماجرای عاشورا که به سوگواری برای شهدای کربلا اختصاص دارد استفاده ابزاری میشود؟ و چرا
ازدواج امری ساده، بیتکلف و بدون تشریفات است که طی آن، زن و مرد ضمن
انشاء خطبهی عقد، پیمان زندگی مشترک میبندند و مرد به مقدار امکاناتش،
چیزی یا مبلغی را به عنوان صداق و نشانهی صداقت، تقدیم به همسر میکند.
سیرهی گفتاری و رفتاری پیامبر اسلام صلّیاللهعلیهوآله و اولیاء دین، آَسانگیری در ازدواج است. پیامبرصلّیاللهعلیهوآله میفرمایند: بهترین ازدواجها آن است که آسان انجام شود. (نهجالفصاحة، ۱۳۸۵، ص ۴۳)
متأسفانه این حقیقت ساده در بعضی موارد، از مسیر سهل و بیآلایش خود خارج
شده و به دلائل گوناگون، به آداب و رسوم و توقعات مادی و غیر مادی زایدی
مبتلا شده؛ به طوری که موانع و مشکلات ازدواج را بیشتر کرده است. برخی از
رایجترین این موارد به قرار زیر است:
رهبر معظم انقلاب در تقریظی بر این کتاب نوشتهاند: «روز و شبی چند در لحظههای پیش از خواب، در فضائی عطرآگین و مصفا و در معراج شور و حالی که سطور و کلمات نورانی این کتاب به خوانندهی خود عطا میکند، سیر کردم و خدا را سپاس گفتم، هم بر آن قطرهی عشقی که در جان این نویسنده افکنده و چنین زلال اندیشه و ذوقی را بر قلم او جاری ساخته است، و هم بر آن...
حدیث:
و کان فی وصیتّه (صلیالله علیه و آله) لعلیٍّ (علیهالسلام): و علیکَ برَفعِ یدَیک فی صلاتکِ و تقلّبهُما، و علیک بالسؤال عند کلّ وضوء.[1]
ترجمه:
در وصیت پیامبر به امیرالمؤمنین (ع) آمده است: بر تو باد که در نماز دستهایت را بلند کنی و بعد پایین بیاوری و بر تو باد که در تمام مدت وضو نیز دعا کنی و از خدا مسئلت بجویی.
شرح:
از جمله وصایای نبیّ مکرّم (صلیالله علیه و آله) به امیرالمؤمنین (علیهالسلام) این است که: در نماز، دستت را بلند نموده و دعا کن! یعنی این قنوتی که در نماز جزو مستحباّت است، این را حضرت توصیه می کنند که انجام بگیرد؛ به سبب این که این کار، توجه انسان را در نماز تضمین می کند. از حالت یک عملِ عادیِ معمولی ای که انسان به حسب عادت انجام می دهد، قنوت نماز را از این حالت می تواند خارج کند. که در وسط نماز، انسان توجه میکند به خدای متعال، در قنوت یا تحمید و تسبیح و تهلیل است، یا دعا و طلب حاجت است. عبارت «تقلبّهما»، ظاهرا ناظر به این است که در حال قنوت، انسان وقتی دستش را تکان می دهًد، بالا می برد، پایین میآورد، این، دعا را در نماز تقویت و تأکید می کند. این جمله اهمیت دعا را نشان میدهد.
وضو هم مقدمۀ نماز است، نماز ذکرِ خالص است، ذکر بدون شائبۀ هیچ چیز دیگری، اوّل تا آخر نماز ذکر است. وضو را هم داخل در همین گسترۀ ذکر الهی قرار بدهید! با غفلت وضو نگیرید! در حال وضو هم از خدای متعال سؤال بکنید! یعنی دعا بخوانید! با خدای متعال حرف بزنید! تلاوت قرآن بکنید! بدیهی است مهمترین و کارآمدترینِ توصیهها، در این کلام شریف و نورانی وجود دارد. همۀ اینها انسان را به خدا متوجه میکند؛ اللهم ارزُقنی ذِکرَک و شُکرَک و اةنابةَ و الرغبةَ إلیک، این حالتِ انابه و رغبت و توجه به خدا، روحِ عمل در زندگی انسان است، که انسان، قلبش با خدای متعال مرتبط باشد، متذکر خدای متعال باشد، از خدای متعال بخواهد، به خدای متعال پناه ببرد، از خدای متعال کمک بخواهد.
این تعبیرات گوناگونی که در دعاهای مختلف هست، این دعاها هم واقعاً جزو نعِم بزرگ الهی در حق ما است، گمان نمی کنم در هیچ مذهبی، در هیچ نحِله ای از نحلههای الهی این همه دعا وجود داشته باشد که در شیعه وجود دارد، دعاهای مأثوری که از ائمه:رسیده، این صحیفۀ سجادیه، دعاهای گوناگون دیگر از ائمه:
به مناسبتهای مختلف، بدون مناسبت، اینها نعمتهای بزرگی است، که خالص ذکر الهی را به انسان تعلیم می دهد.[2]
رهبر انقلاب در بازدید از مپنا (۹۳/۰۲/۱۰) خاطرهای از دهه ۶۰ تعریف کردند که برخی از مسئولان برای اجرای پروژهها «میگفتند آقا! نمیشود... ما نمیتوانیم» ولی آن کار با اتکا به خداوند و نیروی داخلی انجام شد. این اینفوگرافیک به ۷ نمونه از مثالهای رهبر انقلاب از انجام نشدنیها از نظر برخی صاحبنظران داخلی و تحقق آنها اشاره میکند.
نگاهی کوتاه به تاریخچه روشنفکری در ایران" به قلم شهریار زرشناس، شرح سرگذشتِ روشنفکری از بدو پیدایشش در غرب، تا شکلگیری زمینههای آن در ایران، و حضور و تاثیرگذاریاش در دوران کنونی است. نویسنده کتاب، روشنفکریِ ایران را صورتی نازل و بیریشه از روشنفکری غربی معرفی میکند و
رهبر انقلاب در مورد این کتاب فرمودند: «کتاب این آقای حاج عباس دست طلا را که مفصل و با جزئیات [گفته] خواندم. خیلی خوب بود انصافاً؛ مخصوصاً کتاب ایشان؛ هم مطلب در آن زیاد بود، هم آثار صفا و صداقت در آن کاملاً محسوس بود و انسان میدید. خداوند انشاءالله فرزند شهید ایشان را با پیغمبر محشور کند و خودشان را هم محفوظ بدارد.»